Türkiye bir ekonomik bunalımın bütün göstergelerine, yani yüksek bir işsizlik oranına, şiddetli bir enflasyon hızına, önemli boyutlara varan dış boyutlar dengesi açıkları ve döviz darboğazına sahip bir ekonomik yapıyla ve negatif bir büyüme hızıyla 1980’ li yılların eşiğine gelmiş; bir şok tedavisi niteliğinde olan 24 Ocak karalarıyla birlikte yeni bir döneme adım atmıştır. Nitekim 24 Ocak Kararları, “ İthal- İkameci Sanayileşme stratejisi” nden “ İhracata Yönelik Sanayileşme Stratejisi” ne geçişte bir dönüm noktası olmuştur.
Enflasyon sorunu, 1980’ den bu yana uygulanmakta olan istikrar programının başarı sağladığı bazı alanların dışında kalmıştır. Enflasyon, hala en önemli ekonomik sorun olarak gündemdeki terini korumaktadır ve istenilen hedeflere henüz çekilememiştir.
Kendi iç yapısında kökleşmiş olan problemleri henüz çözümlemeden iç ve ekonomi politikalarındaki radikal değişikliklerle yeni bir strateji takip etmeye başlayan ve üretim yapısı ithal girdilere özellikle ara ve yatırım mallarına bağlı olan Türkiye’ nin tabiatıyla dış ekonomik şartlara olan esnekliği daha da artmıştır.
Nitekim dışa açık stratejisi çerçevesinde dış ticaret sektörüne önemli derecede kaynak transferi yapılmıştır.
Bilindiği gibi iktisat teorisinde iç dengeyi ve dış dengeyi sağlamaya yönelik politikalar belli noktalarda birbirleriyle çelişmektedirler. Ülkemizdeki uygulamalarda da dış ekonomik ilişkilerde başarı sağlama çabaları iç istikrarın sağlanmasından belli ölçülerde taviz verilmesini gerektirmiştir.